قانون مالياتهاي مستقيم – ماده ۴۷

برآورد زمان مطالعه: 1 دقیقه

ماده ۴۷ ـ از کلیة قراردادها و اسناد مشابه آنها به شرح زیر که بین‌بانکها و مشتریان آنها مبادله یا از طرف مشتریان تعهد می‌شود، درصورتی که در دفاتر اسناد رسمی ثبت نشود، معادل ده هزار(۱۰۰۰۰) ریال حق تمبر اخذ می‌شود:

۱ ـ برگ قبول شرایط عمومی حساب جاری‌.

۲ ـ قرارداد وام یا اعطای تسهیلات از هر نوع که باشد و نیز اوراق و فرم‌های تعهدآوری که بانکها به نام‌های مختلف در موقع انجام ‌معاملات به امضای مشتریان خود می‌رسانند.

۳ ـ قراردادهای انواع سپرده‌های سرمایه‌گذاری‌.

۴ ـ وکالت نامه ‌های بانکی که در دفتر بانک تنظیم می‌شود و مشتریان حق امضای خود را به دیگری واگذار می‌نمایند.

۵ ـ قراردادهای دیگری که بین بانکها و مشتریان منعقد می‌شود و طرفین تعهدات و مسئولیت‌هایی را به ‌عهده می‌گیرند و به امور مذکور در این ماده مرتبط می‌شود.

۶ ـ ضمانت‌نامه‌های صادره از طرف بانکها.

۷ ـ تقاضای صدور ضمانت‌نامه در صورتی که تقاضا از طرف ‌بانک قبول شده و ضمانت‌نامه صادر گردد.

۸ ـ تقاضای گشایش اعتبار اسنادی برای داخلة ایران یا برای‌کشورهای خارج درصورتی که تقاضا از طرف بانک قبول شده واعتبار اسنادی گشایش یابد.

این صفحه برای شما مفید بود؟
نپسندیدم 0
بازدید ها: 10


سایر مطالب

قبلی: قانون مالياتهاي مستقيم – ماده ۴۶
بعدی: قانون مالياتهاي مستقيم – ماده ۴۸