حق تمبر نوعی مالیات غیرمستقیم است که به‌موجب مواد ۴۴ تا ۵۱ قانون مالیات‌های مستقیم ایران، هنگام صدور یا استفاده از برخی اسناد و اوراق رسمی و تجاری، توسط دولت اخذ می‌شود. این مالیات معمولاً به شکل الصاق و ابطال «تمبر مالیاتی» یا درج مهر و کد الکترونیکی به میزان مقرر در قانون روی سند پرداخت می‌گردد. میزان حق تمبر برای هر نوع سند یا اوراق (مانند سفته، برات، چک، سهام بانکی و بیمه‌نامه) در قانون یا آیین‌نامه مربوط تعیین شده و پرداخت آن شرط قانونی برای اعتبار کامل سند محسوب می‌شود.
در عمل، هدف از حق تمبر علاوه بر تأمین درآمد برای دولت، ایجاد ثبت قانونی و قابلیت استناد حقوقی برای اسناد است. عدم پرداخت حق تمبر می‌تواند باعث بطلان سند از حیث قابلیت پذیرش در مراجع قضایی یا جریمه‌های مالیاتی مضاعف گردد. در سال‌های اخیر، روش سنتی الصاق تمبر کاغذی به‌تدریج جای خود را به تمبر الکترونیکی داده است که از طریق سامانه‌های سازمان امور مالیاتی و بانک‌ها به‌صورت برخط صادر می‌شود.