نرخ صفر مالیاتی به وضعیتی گفته می‌شود که مؤدی مشمول انجام کامل تکالیف قانونی (مثل ثبت، اظهار و صدور صورتحساب) می‌شود، اما نرخ مالیات برای او صفر درصد تعیین می‌گردد. یعنی درآمد یا فعالیت او مشمول محاسبه و گزارش مالیات است، اما عملاً هیچ مبلغی پرداخت نمی‌کند. این اقدام به هدف حمایت از بخش‌های خاص اقتصادی یا اجتماعی انجام می‌شود، مانند صادرات کالا و خدمات یا فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی.
در قوانین ایران، مفهوم نرخ صفر به‌ویژه در «قانون مالیات‌های مستقیم» و «قانون مالیات بر ارزش افزوده» تعریف شده است. مؤدیانی که در چارچوب این قوانین فعالیتشان مشمول نرخ صفر است، همچنان موظف‌اند دفاتر و اسناد خود را نگهداری و اظهارنامه را در موعد مقرر ارائه دهند؛ در غیر این صورت از مزایای نرخ صفر محروم شده و ممکن است مشمول جرایم مالیاتی گردند.