شماره دادنامه :140331390003010356

تاریخ تنظیم : 1403/12/14

موضوع شکایت و خواسته : ابطال اطلاق «لیکن امکان استرداد مالیات و عوارض به آنان وجود نخواهد داشت» از فراز انتهایی اظهار نظر شماره 267/5998/د مورخ 1397/08/26 مدیر کل دفتر فنی و اعتراضات مودیان

شاکی دادخواستی به طرفیت سازمان امور مالیاتی کشور به خواسته فوق الذکر به دیوان عدالت اداری تقدیم کرده که به هیأت عمومی ارجاع شده است متن مقرره مورد شکایت به قرار زیر می باشد:

بازگشت به نامه شماره 269/5722/د مورخ 1397/08/14 به استحضار می رساند;

فعالان اقتصادی که بدون در نظر گرفتن شرایط ثبت نام نسبت به اجرای قانون از جمله ثبت نام، تسلیم اظهارنامه، دریافت مالیات و عوارض از خریداران و پرداخت مالیات و عوارض متعلقه به اداره کل ذیربط اقدام نموده اند و مالیات و عوارض متعلقه را از خریداران دریافت نموده و احتمال احتساب آن به عنوان اعتبار مالیاتی خریداران می رود، پیش بینی شده است که مودیان مذکور در راستای فراخوان مرحله سوم، نسبت به ارائه تقاضای ثبت نام و اجرای اختیاری از تاریخ اجرا )تاریخی که قانون را اجرا نموده اند( برابر مقررات اقدام نمایند. همچنین فعالان اقتصادی که مشمول هیچ یک از مراحل فراخوان اعلامی سازمان امور مالیاتی کشور نمی باشند لیکن به اشتباه اقدام به ثبت نام نموده و بعضا در یک یا چند دوره مالیاتی به تکلیف قانونی خود مبنی بر ارائه اظهارنامه، واریز مالیات و عوارض به حساب سازمان امور مالیاتی و … اقدام نموده باشند و خریداران آنان مصرف کنندگان نهایی بوده که مالیات و عوارض پرداختی به عنوان اعتبار مورد استفاده قرار نگرفته است، چنانچه بموجب شواهد و مستندات در رسیدگی مأمورین مالیاتی، عدم شمولیت فعال اقتصادی محرز گردد، واحد مالیاتی مربوطه وظیفه ای نسبت به مطالبه مالیات و عوارض از اشخاص مزبور را نداشته و مراتب لغو ثبت نام و ابطال گواهی ثبت نام اینگونه مودیان الزامی است لیکن امکان استرداد مالیات و عوارض به آنان وجود نخواهد داشت.

شایان ذکر است در این خصوص نامه ای به شماره 20449 مورخ 1389/11/27 صادر گردیده است که جهت استحضار ایفاد می گردد.

دلایل شاکی برای ابطال مقرره مورد شکایت :

 به استناد مواد 8 و 18 و 21 قانون مالیات بر ارزش افزوده و به جهت خارج از اختیار مرجع صادر کننده حکم (مدیرکل دفتر فنی و اعتراضات مودیان)

در پاسخ به شکایت مذکور، مدیرکل حقوقی دفتر حقوقی و قراردادهای مالیاتی به موجب لایحه شماره 2428376 به طور خلاصه توضیح داده است که :

-1 در قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1387 استرداد مالیات و عوارض پرداختی به عرضه کنندگان کالا و ارائه کننده خدمت پیش بینی نشده است.

-2 با فرض پذیرش ادعای استرداد، مالیات و عوارض پرداختی مربوط به خریداری کالا و خدمت می باشد و ذینفع مربوطه خریدار است و قابل استرداد به فروشنده کالا و خدمت نمی باشد.

-3 مطابق ماده 45 قانون تسهیل تکالیف مودیان جهت اجرای قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان به وجه پرداختی به پرداخت کننده قابل استرداد می باشد) نه دریافت کننده(

-4 در خصوص مودیان موضوع ماده 17 قانون مالیات بر ارزش افزوده سال 1387 به موجب نص صریح مقررات موضوع تبصره 20 ماده 17 مالیات ها و عوارض پرداخت شده بابت خرید کالا یا خدمت تا این مرحله قابل استرداد نمی باشد.

پرونده کلاسه هـ ت / 0300108 در جلسه مورخ 1403/11/28 هیأت تخصصی مالیاتی بانکی با موضوع تقاضای ابطال اطلاق عبارتی از فراز انتهایی بخشنامه شماره 5998/267/د مورخ 1397/08/26 سازمان امور مالیاتی، مورد بررسی و تبادل نظر واقع که با لحاظ عقیده اتفاقی حاضرین به شرح ذیل با استعانت از درگاه خداوند متعال مبادرت به انشاء رأی می نماید:

رأی هیأت تخصصی مالیاتی بانکی دیوان عدالت اداری

نظر به اینکه در فراز انتهایی مصوبه مورد شکایت به شماره 267/5998/د مورخ 1397/08/26 صادره از سازمان امور مالیاتی که مورد شکایت شاکی می باشد بیان داشته است که “لیکن امکان استرداد مالیات و عوارض به آنان وجود نخواهد داشت” و این حکم مبتنی بر مواردی است که اشخاص و مودیان مشمول فراخوان مالیات بر ارزش افزوده نبوده اند و به اشتباه اقدام به ثبت نام و اجرای اختیاری مالیات بر ارزش افزوده نموده و بعضا نیز از مصرف کننده نهایی و یا گیرنده خدمت، مالیات بر ارزش افزوده دریافت و به حساب سازمان امور مالیاتی واریز نموده اند که در فراز مورد شکایت به نحو صحیح و منطبق بر قانون بعد از اینکه بیان می دارد ثبت نام آنها فاقد ارزش بوده و باید ابطال شود و اعتبار مالیاتی برای آنها لحاظ نمی گردد، بیان می دارد مالیاتی که به اشتباه از مصرف کننده نهایی و گیرنده خدمت اخذ نمودند قابل استرداد به این مودیان نمی باشد و این بیان کامال منطبق بر قانون بوده چرا که اصولأ مالیاتی نباید اخذ می شد و حالا که به اشتباه اخذ شد مربوط به رابطه بین سازمان امور مالیاتی و مصرف کننده و گیرنده خدمت است و مودی مالیاتی نباید از طریق استرداد، که استیفاء ناروا محسوب می شود منتفع گردد فلذا به استناد بند ب ماده 84 از قانون دیوان عدالت اداری به جهت عدم مغایرت مقرره مورد شکایت با قانون رأی به رد شکایت صادر می نماید. رأی یاد شده ظرف بیست روز پس از صدور از ناحیه ریاست معزز دیوان عدالت اداری یا ده نفر از قضات گرانقدر دیوان عدالت اداری قابل اعتراض می باشد.

محمد علی برومند زاده

رئیس هیات تخصصی مالیاتی بانکی دیوان عدالت اداری